အရက္ေသာက္ရင္ ယူအန္ေလွ်ာက္မယ္ (ဟာသ)
ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ေတာထဲေတာင္ထဲကို ေရာက္ လာခဲ့ၾကၿပီး အဲဒီကမွ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ တတိယႏုိင္ငံေတြမွာသြားၿပီး အေျခခ် ဖို႔ ျဖစ္လာၾကတယ္မဟုတ္လား။
အစပိုင္းတုန္းက ယူအန္ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေလွ်ာက္တယ္ဆိုတာ ဗန္ေကာက္မွာပဲရွိတာ အဲဒီေတာ့ ဒုကၡသည္ ေလွ်ာက္ခ်င္ရင္ ဗန္ေကာက္တက္ၾကရတယ္။ ယူအန္႐ံုးက လက္ခံတယ္ဆိုရင္ ဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ ရမယ္။ ေနစ ရာကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ငွားေနေပါ့။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ဗန္ေကာက္ထဲမွာ ဗမာျပည္က ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ထုိင္းအစိုးရနဲ႔ ယူအန္က ဗန္ေကာက္ထဲမွာ ဗမာျပည္သားေတြအတြက္ မနီလြိဳင္း ဒုကၡသည္စခန္းဆိုတာ ဖြင့္လိုက္တယ္။ ဗန္ေကာက္မွာ ဒုကၡသည္အျဖစ္ တင္ထားသူ ေလွ်ာက္ထားသူးမွန္သမွ် ဒီစခန္းကို ၀င္ၾကရတယ္။ ဒီစခန္းက ေနစရာ စားစရာေပးမယ္ အသံုးစားရိတ္အျဖစ္ ေငြနည္းနည္းေပးတယ္။ ဒီစခန္းကို၀င္တဲ့ ဒုကၡသည္ကိုပဲ တတိယႏိုင္ငံထြက္ဖို႔ စဥ္းစားေပးမယ္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံကို နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ေရာက္ေနတဲ့သူေတြေရာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြပါ ယူအန္ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခံယူ ခ်င္ရင္ မနီလိြဳင္းစခန္းကို ၀င္ၾကရတယ္။ နယ္စပ္ကေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ သူေတြကလည္း နယ္စပ္နဲ႔နီးတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြ ကေနတဆင့္ ဗန္ေကာက္ကို တက္ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ လူေတြက တက္ႂကြတဲ့ အ႐ြယ္ေတြေလ လုပ္မယ္ဆိုလည္း ဇြတ္ပဲ၊ မလုပ္ဘူးဆိုလည္း အရွင္း၊ ဒိုးမယ္ဆိုလည္း ျမန္တယ္။ တခုခုလုပ္ေတာ့မယ္ ဆံုးျဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ လွည့္ၾကည့္စရာ အတြယ္အတာေတြ ခ်ဳိင့္ေတြ အဆင့္ေတြ မရွိေသးဘူး။ ခုေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အိမ္ေထာင္ေတြက် သားသမီးေတြရ အရင္လို ဒုန္းဒုန္းဒိုင္းဒိုင္း လုပ္မရေတာ့ဘူးေလ တခုခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆို အေတြးစ အမွ်င္တန္းေတြ တသီတ တန္းနဲ႔ေပါ့။
၂၀၀၃/၂၀၀၄ ကာလမွာ ယူအန္ဒုကၡသည္႐ံုးေတြဟာ ထိုင္းနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြအထိ ေရာက္လာၾကတယ္။ နယ္ စပ္က လူေတြေရာ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထုိင္ေနတဲ့ လူေတြပါ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ႔ တတိယႏုိင္ငံကို သြားခ်င္ တယ္ဆိုရင္ ယူအန္ရံုးရွိတဲ့ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ သြားေရာက္ေနထိုင္ၿပီး ဆက္သြယ္ၾကတယ္။ တတိယႏိုင္ငံ ထြက္ခြင့္ရရင္လည္း သြားၾကေပါ့။ အရင္လို ဗန္ေကာက္ေရာက္ေအာင္ သြားစရာမလိုေတာ့ဘဲ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ ေတြမွာတင္ ကိစၥၿပီးတဲ့အတြက္ အလြန္အဆင္ေျပတယ္ေလ။ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေလွ်ာက္တဲ့လူေတြထဲမွာ နယ္ စပ္ဒုကၡသည္ေတြ ေတာထဲက ရဲေဘာ္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ဘူး။ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ လူေတြ ပါ ေလွ်ာက္ၾကတာ။ ေတာထဲက ရဲေဘာ္ေတြ နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္း လူေတြကေတာ့ ရွင္းတယ္။ ယူအန္ ေလွ်ာက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက တတိယႏုိင္ငံသြားမွာ ျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚက ဒုကၡသည္အျဖစ္ေလွ်ာက္တဲ့ လူေတြထဲမွာေတာ့ တတိယႏုိင္ငံကို သြားခ်င္ၾကတာလည္းပါတယ္။ ထုိင္းရဲအဖမ္းမခံရေအာင္ ေလွ်ာက္ထား ခ်င္တာလည္းပါတယ္။ ထုိင္းရဲက စစ္လားေဆးလားနဲ႔ ရစ္လာရင္ ယူအန္ဒုကၡသည္လက္မွတ္ ျပလိုက္တာနဲ႔ နည္းနည္းေတာ့ သက္သာတယ္။
အရင္တုန္းက လူေတြက တကိုယ္တည္းသမားေတြ မဟုတ္လား။ လုပ္စရာရွိရင္ ျပတ္ျပတ္ပဲ။ ခုေတာ့ အိမ္ ေထာင္ေတြနဲ႔။ ယူအန္ေလွ်ာက္ထားေတာ့လည္း ကိုယ္တေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အတြယ္အတာ ေတြနဲ႔ေလ။ တတိယႏုိင္ငံကို ကိုယ္က မသြားခ်င္ေတာင္မွ ကိုယ့္ရဲ႕မိန္းမက သြားခ်င္းရင္ သေဘာထားခြဲၿပီး သြားေပးလုိ႔ရတယ္။ ကိုယ့္သားသမီးကလည္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ရင္ ခြဲၿပီး သြားခ်င္သြားလို႔ ရေနတယ္။ ကိုယ္မလုိက္လည္း မိန္းမက “ဘိုင့္ဘိုင္” လုပ္ၿပီး လစ္သြားလည္း ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေန။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုိင္းမွာေတာ့ တရား၀င္ဒုကၡသည္ျဖစ္ေရးနဲ႔ တတိယႏုိင္ငံသြားအေျခခ်ေရးေတြဟာ နယ္ စပ္ဒုကၡသည္စခန္း ေတြထဲအထိ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ယူအန္ဒုကၡသည္ ျဖစ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မျဖစ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ဒီစခန္းေတြမွာ ေနမယ္ဆိုရင္ တရား၀င္ဒုကၡအျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳခံထားရသူမွ ေနထုိင္ ခြင့္ရွိတယ္။ တတိယႏုိင္ငံသြားၿပီး အေျခခ်ဖုိ႔ သေဘာထားေပးပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ စခန္းတြင္းမွာ ေနထုိင္ ေနၾကတဲ့ လူေတြအားလံုး တရား၀င္ဒုကၡေတြလည္းျဖစ္ တတိယႏုိင္ငံကို သြားခြင့္ရွိသူေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ေရာ ဆိုပါေတာ့။ ခုကာလက တတိယႏုိင္ငံကိုသြားၿပီး အေျခခ်ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ရၾကေတာ့၊ တအိမ္ေထာင္ တည္းမွာပဲ တေယာက္က သြားမယ္ တေယာက္က မသြားဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုးက သြားခ်င္တာ ေတာင္ ေယာကၡမလုပ္သူက ငါေသမွပဲသြားလုိ႔ ဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိေသးတယ္။
အရင္က က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ စကားမ်ားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရန္ျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရက္အေတာ္ၾကာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနၾက႐ံုပဲ။ ေယာက္်ားကို စိတ္တိုင္းမက်တာ စိတ္တိုစရာေတြေတြ႔ရင္ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီး အုိးခြက္ေတြကို ဂလံုးဂလြမ္လုပ္ၿပီး အသံေပး လိုက္တယ္ အဲဒီေလာက္ပဲ။ ေနညိဳရင္ျဖင့္ ေလၿပိဳတတ္တဲ့ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္း ယမကာေဆြသဟာ တုိင္း “ညမူကလိုး” နဲ႔ အေဖၚလုပ္ရၿမဲေလ။ က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ စခန္းထဲမွာက “ညမူကလိုး” ဆိုတဲ့ ေတာအ ရက္ကလည္း ေစ်းေပါေတာ့ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အကိုက္ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ညေနေစာင္းၿပီဆုိရင္ပဲ ပလပ္စ တစ္အိတ္ထဲက အရက္ကို အခ်ဳိရည္ဗူးခြံႀကီးထဲကိုထည့္ အခ်ဳိရည္ သံုးဘတ္တန္ တဗူးနဲ႔ေရာ လူေလးငါး ေယာက္ ၀ိုင္းထိုင္ၿပီး ခြက္ေသးတလံုးနဲ႔ ပတ္ၾကတယ္။ “ညမူကလုိး” အရွိန္ရလာေတာ့ ေတြ႔ကရာရွစ္ေသာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ ကမၻာ့အေရး ျမန္မာ့အေရး ဒုကၡသည္အေရး၊ အေရးတကာ့အေရးေတြကို “ညမူကလုိး” နဲ႔ ျမည္းၾက အရက္ကုန္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ၾကေပါ့။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမမ်က္ႏွာမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေကာင္းမလဲ မႀကိဳက္တာ လုပ္လာတာကိုး။ အရင္က ဒီလိုအေျခအေန ျဖစ္လာရင္ စိတ္ေကာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္ စကားမေျပာဘဲ ေနေရာမဟုတ္လား။ ဒီညေတာ့ မိန္းမေျပာလာတာက …
“ေတာ္ ... ဒီအရည္ေတြ ေသာက္ေနအံုးမယ္ဆိုရင္ က်မ ယူအန္တင္ၿပီး ႏုိင္ငံျခားသြားမယ္”
ဟု ေျပာလာပါေတာ့တယ္။ ယူအန္တင္မယ္ အသံၾကားလိုက္တာနဲ႔ ဆံပင္ေတြ ဘာေတြေထာင္ အမူးေတြဘာ ေတြ ေပ်ာက္ေပါ့။ ဒီကိစၥက အလြန္အေရးႀကီးတယ္ေလ ျမန္ျမန္ရွင္းရမယ္။
“မိန္းမနဲ႔ကြာ မေသာက္နဲ႔ေတာ့ဆိုလည္း ရပါတယ္ကြ မင္းတင္မယ့္ ယူအန္ႀကီးေတာ့ မလုပ္လုိက္ပါနဲ႔ကြာ”
ဟု မိန္းမကို သြက္သြက္ကေလး ေခ်ာ့လုိက္ရတယ္။ မေသာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပလိုက္ရေတာ့ ညမူကလိုးနဲ႔ ေ၀းရမယ့္အေရး စိတ္ေလးေနမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔လည္း အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ဘဲ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး စဥ္းစား စရာ အမွ်င္တန္းေတြ ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေတြ နအဖရဲ႕တုိင္းျပည္အေပၚ လူထုအေပၚကို စနစ္တက် ယုတ္မာခဲ့ပံုေတြကို အသံနဲ႔တမ်ဳိး ဓာတ္ ပံုနဲ႔တသြယ္ သတင္းနဲ႔တဖံု ဗြီဒီယိုနဲ႔တနည္း ေနာက္ဆံုး ခံစားခဲ့ရသူကိုယ္တုိင္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းနည္းနဲ႔ တခ်ိမ့္ ဒီလိုနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ တကမၻာလံုးကိုေရာ ယူအန္ကိုပါသိေအာင္၊ ယူအန္အေနနဲ႔ နအဖကို အေရးယူ ဖိအား ေတြေပးလို႔ရေအာင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တင္ျပခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
နအဖ က ယူအန္ကို အေရးမစိုက္တဲ့အျပင္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးကို ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ၊ ဒီပဲရင္အေရးအခင္း၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး စတဲ့ ရဟန္ရွင္၊ လူ၊ ေက်ာင္း သားျပည္သူ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏွိမ္နင္းရင္း ထပ္ခါထပ္ခါ ညႇဥ္းပမ္းသတ္ျဖတ္ ဖမ္းဆီးမႈေတြကို ဆက္လက္ လုပ္ျပေနဆဲမဟုတ္လား။ နအဖ ကေတာ့ ယူအန္ကို မေၾကာက္ေရးခ် မေၾကာက္။ ခုေတာ့ နအဖ က ယူအန္ကို မေၾကာက္ရဘဲ ယူအန္ကို နအဖက အေရးစိုက္လာေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔သာ ယူအန္နဲ႔ အနီးကပ္ ၿခိမ္းေျခာက္တာကို ခံေနရပါေရာလား။
နဖူးေပၚလက္တင္ စဥ္းစားလိုက္တာ မိုးလင္းတာေတာင္ သတိမထားမိလုိက္ဘူ။
“တံု” “တံု” “တံု” “တံု” “တံု” “တံု”
ရပ္ကြက္ ဂိုေဒါင္ဘက္က တံုးေခါက္သံ ၾကားရတယ္။
“ေယာက်ၤားေရ … ဒီေန႔ဆန္ထုတ္မယ္ ထင္တယ္ေတာ့ ဂုိေဒါင္မွာ တံုးေခါက္ေနၿပီ”
No comments:
Post a Comment